Minder dominant aanwezig

Dat ik nogal eens dominant aanwezig ben, heb ik hier vroeger al eens bekend. Soms moet ik mezelf wat behoeden om niet al te veel mensen te irriteren op vergaderingen of groepsgebeurens. Vandaag bracht ik de hele dag door met 20 onbekende mensen die ik de komende jaren veel ga zien en na afloop kwam ik tot een soort beschouwing. Hoe opdringerig/dominant/alwetend kwam ik uit de hoek?

We maakten kennis met elkaar als cursisten van een pedagogische opleiding die drie jaar zal duren en waarin feedback, persoonlijk ontwikkeling en eerlijke communicatie voor een groot deel de opleiding mee bepalen. Het moet dus toch wat min of meer snor zitten tussen de deelnemers. Ik kende al drie van de groepsleden en dat zou wel eens kunnen volstaan voor mij om me niet al te zeer op de achtergrond te houden, vreesde ik. Zou ik al na een uur moeten vaststellen dat ik flauwe grappen maakte of mensen beledigde met mijn opmerkingen? Zou men mij bazig of negatief vinden omdat ik mijn mening zeg en niet meteen alle voorstellen goed vind? Ja, ik dacht daar vooraf wel even over na. Nogmaals, niet iedereen hoeft mij aardig te vinden hoor, maar ik kijk erg uit naar deze opleiding en wil er toch de sfeer in houden.

Ik had me vooraf al enigszins laten opmerken door een mailtje te sturen naar alle deelnemers, waarvan de meeste me dus nog nooit ontmoet hadden. Het was een nogal veelzeggend mailtje met echter een positieve boodschap. Niettemin had ik me dus toch al laten opmerken en je wist maar nooit in hoeverre alle mensen dat waardeerden. Anderzijds, ik ben een volwassen mens die zijn eigen tekortkomingen kent en men moet me dus maar nemen zoals ik ben. Ik was dus geheel mezelf toen ik de anderen ontmoette.

Alles verliep in een ongedwongen sfeer en ik moest snel vaststellen dat ik weinig drang voelde mezelf te manifesteren. Ik was rustig en vriendelijk, stak braaf mijn hand op en verkocht geen prietpraat. Zo verliep de dag vlotjes zonder dat ik meer sprak dan luisterde. En ik moest daarvoor zelfs geen moeite doen! Wat evolueert een mens toch, niet? Toen de dag afgesloten wordt, was er een snelle evaluatie. ‘Kom, Sven, begin maar, ik heb je van heel de dag nog niet gehoord!’ merkte de gespreksleidster op. Waw! Een hele dag met mij in dezelfde ruimte en dan mijn inbreng zo kunnen minimaliseren! En dat terwijl de onderwerpen me echt wel lagen en ik echt wel veel meningen had!

Ik moet dus concluderen dat ik alweer vorderingen heb gemaakt. Minder dominant aanwezig en toch mijn ei kwijt. Nuances, rust, kalmte, geduld, ik had het allemaal vandaag. Ik word écht wel volwassen. Straks ben ik een full-size grijze muis.