En daar sta je maar wéér een keer op dat perron, en de trein heeft voor de honderdduizendste keer vertraging – 15 25 33 minuten – en je vloekt maar tracht wat troost te halen uit de muziek. Maar Eternity (Daan), Heavy Cross (Gossip) en Don’t You Forget About Me (Simple Minds) waren me toch net te ironische wachtmelodietjes. Humeur onder het vriespunt (en mijn voeten ook).
Dan wou ik dat ik een reusachtige weerwolf was die brullend het dak van de NMBS-hoofdzetel trok en alle ondeskundige slapjanussen uit dat bestuur verscheurde, met een rauwe agressie die het gevolg is van al die jaren en jaren wachten op treinen die steevast te laat en overvol zijn.
Maar het is dan ook nog lang geen 2020 natuurlijk.
Advertenties
Geef een reactie