Een woelige dag op en rond deze blog. Meer zelfs nog op gerdernissen.
Op enkele blogs werd er giftig gereageerd op de meningen die ik hier bracht over enkele van de genomineerde blogs. Gerda werd nog strenger aangepakt en her en der door het slijk gehaald omdat ze waagt haar eigen criteria op te stellen voor wat een goede blog zou horen te zijn.
Wat hebben we geleerd?
– Een tegenreactie gaat steeds vergezeld van verwijten, minachting en niet ter zake doende argumenten.
– Een artikel wordt niet grondig gelezen want anders moet je een genuanceerde of relativerende reactie plaatsen in plaats van gal. Er wordt geen moeite gedaan iemand echt te begrijpen of de zaak vanuit een ander standpunt te bekijken.
-Niemand kan tegen kritiek. Ook niet als die niet persoonlijk is, geargumenteerd is en voorzien is van positieve accenten of tips.
-Je familie mag niet dezelfde mening hebben als jezelf of je mag enkel iemand bijtreden als je geen familie bent.
-Iemand in het harnas jagen, geeft die persoon ook veel inspiratie. Zowel Volume12 als Tales of Drudgery & Boredom wijten ellenlange artikels aan hun reactie op de kritiek op hun blog.
-Als je kritiek hebt op een genomineerde blog MOET je wel gefrustreerd zijn dat je zelf niet genomineerd bent.
-Door anderen bespuwd worden levert héél veel bezoekers op.
-Bloggers die in werkelijkheid waarschijnlijk sympathieke mensen zijn, vinden er plezier in op hun blog bijzonder antipathiek uit de hoek te komen.
-Het is erg verstandig van vele bloggers om met geen woord over de blogverkiezing te reppen. Ik weet wat ik volgend jaar ga doen.
-We weten zelf ook allemaal dat we beter niét reageren op kritiek of een reactie op onze kritiek of een tegenreactie op een reactie op onze kritiek, maar we doen het toch.
-We willen eigenlijk allemaal enkel reacties van mensen die het met ons eens zijn. Als er ons iemand lik op stuk geeft, doen we alsof ons dat niets doet.
-We schrijven allemaal alleen voor onszelf, willen alleen maar ons ei kwijt zonder reacties van anderen nodig te hebben en trekken ons dus helemaal niets aan over wat anderen van onze blog vinden. Niemand noemt zijn eigen blog echt goed. Tegelijk willen we ook veel bezoekers, appreciatie en waardering en vooral een nominatie en vinden we onze eigen blog beter dan de (meeste) andere.
-We beseffen zelden dat onze uitlatingen en zelfs beledigingen eigenlijk altijd hard aankomen bij iemand. En deze pastoorswoorden komen van iemand die nochtans graag en vaak (bekende) mensen te kakken zet.
Wijze woorden, al zeg ik zelf.
Verantwoord Tijdverlies 
Hela, hela. Ik heb dus wél een butler in dienst die me élke morgen relativeert hé. Zelf lukt dat niet meer, maar dat mag de pret niet drukken.
Kijk:
– Je stelt jezelf kandidaat
– Je wordt niet genomineerd
– Je gaat de wel-genomineerden onder de loep nemen.
De vragen die dan bij mij rijzen: zou je dat ook gedaan hebben als je wel genomineerd was? En zou gerda ten strijde getrokken zijn met haar criteria?
Als je op die twee vragen eerlijk antwoordt, moet je toegeven dat het niet erg netjes was.
Je vraag is dus of ik ook zo’n review zou doen als ik zelf genomineerd was? Geen idee, want dat is wel erg hypothetisch. Maar waarom niet? Het zou zelfs nog verantwoorder zijn, onder het mom van ‘de concurrentie eens evalueren’.
Vind je het niet erg netjes dat ik andere blogs onder de loep neem? Ik snap dat niet zo goed. Wat is daar eigenlijk verkeerd aan?
En wat Gerda zou gedaan hebben, weet ik niet natuurlijk.
Jij (en vele anderen) gaan er blijkbaar van uit dat zo’n reviews echt uit afgunst of superioriteit gebeuren. Ik heb met veel ernst en uit pure interesse/nieuwsgierigheid die blogs eens doorgenomen om vast te stellen dat vrijwel geen enkele van die blogs er bovenuit steekt. Waardoor je dus kan stellen dat de criteria onbegrijpelijk zijn. Kwets ik mensen door te zeggen wat ik van hun blog vind?
(en hopelijk vind je het niet erg dat ik je van je twee boodschappen één heb gemaakt en die bij het juiste artikel heb gezet?)
Aah, volgende ding op de lijst : leren stoppen op een hoogtepunt….
Ik moet je groot gelijk geven dat mensen een blog met een zware lading niet of nauwelijks lezen voordat ze er commentaar op geven. Toen ik in m’n betoog over de Belgische politiek nogal sterk uithaalde naar het koningshuis en het huidige beleid in ons land, kreeg ik een reactie met argumenten over stukken van mijn betoog die geheel uit de context waren gerukt. Kun je dat dan nog een tegenargument noemen?
Ieder heeft een mening, en die verschilt nu eenmaal van persoon tot persoon. Gelijkgezinden geven elkaar gelijk, andersdenkenden niet. Life is life, en daar zal nooit iets aan veranderen…
En of je nu genomineerd bent of niet, wat maakt dat nu uit om je ervan te weerhouden een review te schrijven over een andere blog? ’t is nog altijd een vrij land (en ergens smeken mensen naar de mening van anderen over hun blog in zijn geheel).
Ik schreef gisteren 18 november:
“En ik was ook van plan om mijn eigen blog nog eens kritisch onder de loep te nemen, toetsend aan mijn eigen normenlijst, die ik vanzelfsprekend ook op mij probeer toe te passen. Dat hebt u nog te goed!”
Weer iemand die niet goed gelezen heeft! En ik had dat inderdaad beter eerst gedaan, dan was de toon goed gezet…
Oei, voor ik weer lik op stuk krijg van Coltrui, ik zit nu rustig dit artikel (Sven wat vind ik dit trouwens schitterende en wijze woorden!) en de reactie er op na te lezen, na een drukke werkdag. Ik zit er nu over na te denken dat Coltrui bedoelde wat ik zou doen wanneer JIJ dus zou genomineerd zijn,wat ik in eerste instantie vanmorgen interpreteerde als “wat gerda zou doen wanneer ze genomineerd zou zijn”.
Mijn excuses, maar ik neem toch moeite om iets wat me interesseert in alle rust nog eens na te lezen.
En jammer dat u nu de bespreking en evaluatie van mijn eigen blog moet missen, u bent me allen voor geweest!
3de streepje van onder is lekker raak :)
Goedemorgen,
Zolang de commentaren in blogland van het kaliber “Mooi, knap, goed,etc..” zijn is alles peis en vree, maar O wee als je iets schrijft wat ook maar in de verste verte naar kritiek zou kunnen ruiken. Dan zal je het geweten hebben. Het spijtige is dat dan de reacties totaal van de pot gerukt gezwijmel zijn en nergens op slaan. Gerda en Sven blog toch lustig verder zoals jullie nu doen, het zijn toch jullie blogs, niet?
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
Ai, oef, oei…
Ik heb zo nu en dan en hier en daar al wel eens in een commentaartje op een blog neergeschreven, dat ik blijkbaar behoorlijk wereldvreemd bent omdat deze of gene BV mij onbekend was, of dit of dat verschijnsel compleet nietszeggend bleek…
Maar nu begrijp ik dat het met mij nog zelfs veel erger gesteld is. Er is een blogverkiezing geweest en ik wist daar niks van.
(Of nu je ’t zegt, recent kwam dat ergens (gerda? douchekapjes?) ter sprake, maar het ging compleet aan mij voorbij dat het om iets actueels ging.
En dus neem ik mijn typische zijlijn-positie (wegens blog die geen enkele kans maakt op welke nominatie dan ook) weer in, en zit hier zachtjes te grinniken om de commotie…
(Knappe stukjes overigens, Sven, en daarmee is jouw blog ook in mijn blikveld terechtgekomen.)
‘If you can’t stand the heat, stay out of the kitchen’.
Wie niet tegen kritiek kan, moet maar niet bloggen.
Wie heeft de beste blog? Woehaha, maar jongens toch, wat een dikke flauwe zever!
Een blog is 100% persoonlijk, eigen aan 1 persoon die graag iets vertelt, iets toont, iets meedeelt, iets vraagt. Moet dat nu ook al goed, beter of best zijn voor een ander. Iedereen doet daarmee wat hij of zij graag wil, toch?
Als dit soort van pure vrijetijdsbesteding nu ook al moet gequoteerd worden en op zo’n dwaze manier moet uitmonden in een concurrentiestrijd.
Ik heb toch de coolste lay-out en de schoonste letterkleur!
Aja? Awel, en ik heb de mooiste schrijfstijl en woordenschat.
Oja? En ik, ik weet veel meer over vanalles dan jij. Eat that!
Kan zijn, maar ik heb toch meer bezoekers dan jij. En nu gij.
’t Zal wel, maar dan toch minder reacties op mijn sublieme schrijfsels!
Is het hierom te doen? Is dat de bedoeling van een blog?
Serieus?
Om de boel toch een beetje te relativeren durf ik besluiten dat dit competitiegedoe wel ideaal voer is om als blogger over te schrijven.
Geen beter onderwerp dan dit om je mening te spuien, kritiek rond te zwieren en zo hete discussies te ontlokken bij collega bloggers.
Alleen spijtig dat dat zo stilaan uitmondt in venijnige gekak op elkaar.
Belachelijk en kinderachtig en vooral onnodig.
Weg met die wedstrijden, weg met die onnozele vragen wie de eerste, de slimste of de beste is. Weg ermee, zeg ik!